Μουσείο Αργυροτεχνίας, Ιωάννινα- Silversmithing Museum, Ioannina Greece
Η περιοχή του Φαραγγιού του Πάνκησι, ενός απομακρυσμένου ορεινού θύλακα στη βορειοανατολική γωνιά της Δημοκρατίας της Γεωργίας, έχει γίνει το επίκεντρο μιας πολύ διεθνούς προσοχής τα τελευταία χρόνια.
Από τον Δεκέμβρη του 1994, όταν ξέσπασε ο πόλεμος ανάμεσα στην Ρωσικό-υποστηρικτική κεντρική κυβέρνηση του Gronzy και μιας αποφασισμένης ομάδας αγωνιστών της τσετσενικής αντίστασης, το Πάνκησι έγινε μάρτυρας μιας εισροής προσφύγων από την Τσετσενία. Αν και δεν αναγνωρίζεται ή επίσημα παρακολουθείται από διεθνείς οργανισμούς, το Πάνκιζι έχει καταστεί καταφύγιο από κρατικής χορήγησης τρομοκρατίας για χιλιάδες ανθρώπους. Οι τσετσένοι έχουν τη φήμη για τραχύ ατομικισμό, ακόμη και μεταξύ των λαών του Καυκάσου που -με οποιαδήποτε πρότυπα- έχουν συνηθίσει σε άθλιες συνθήκες και να καλλιεργούν ένα άγριο αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας και ανεξαρτησίας στο φως των ιμπεριαλιστικών τάσεων των γύρω εθνών.
Αυτοί οι άνθρωποι ζουν μια συνηθισμένη ζωή σήμερα, παρ' όλο που είναι πάρα πολύ φθαρμένοι ψυχολογικά. Δίχως ένα καθαρό μέλλον και αγωνιζόμενοι με ένα τρομαχτικό παρελθόν, έχουν ακόμη ελπίδα ότι θα επιστρέψουν στο σπίτι τους κάποια μέρα.
Αλλά είναι καθηλωμένοι σε μία άγονη γη, ανίκανοι να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και χωρίς να αναγνωρίζονται ως επίσημοι πρόσφυγες, είναι αναγκασμένοι να παραμείνουν στο, μικροσκοπικό και οικονομικά αποκομμένο, Φαράγγι του Πάνκησι. Το Πάνκησι δεν έχει κενές θέσεις εργασίας ώστε τουλάχιστον οι νέοι να ξεκινούσαν να εργάζονται. Χωρίς δουλειά ή χρήματα, δεν μπορούν να βγουν έξω από το Φαράγγι του Πάνκησι. Ενώ δεν τους εκτοπίζουν άμεσα, η γεωργιανή κυβέρνηση δεν τους στηρίζει με κανένα νόμιμο έγγραφο, οπότε είναι αδύνατο για αυτούς να βρουν δουλειά στην πόλη. Αυτοί μαζί με τις οικογένειές τους δεν έχουν προοπτικές αλλαγής, ούτε την ελάχιστη προσδοκία ότι θα επιτύχουν να είναι αυτάρκεις υπό τις παρούσες συνθήκες. Κυριολεκτικά δεν έχουν πουθενά να πάνε. Σύμφωνα με τις περισσότερες εκτιμήσεις, περίπου 5.000 τσετσένοι διέφυγαν από τον θανατηφόρο πόλεμο στην Τσετσενία, καταφεύγοντας στο Φαράγγι του Πάνκησι της Γεωργίας.
The Pankisi Gorge region, a remote mountainous enclave in the far northeast corner of the Republic of Georgia, has become the focus of much international attention over the past years.
Since December 1994, when war broke out between the Russian-backed central government in Grozny and a determined group of Chechen resistance fighters, Pankisi has witnessed an influx of refugees from Chechnya. Though not recognized or officially monitored by international agencies, Pankisi has become a refuge from state-sponsored terror for thousands of people. Chechens have a reputation for rugged individualism, even among the peoples of the Caucasus who - by any standards - are accustomed to rugged conditions and nurture a fierce sense of national pride and independence in light the imperialist tendencies of surrounding nations.
These people live an ordinary life today, although they are largely destroyed psychologically. Without a clear future and struggling with a terrifying past, they still have hope to return home one day. But they are caught in a no-man's land; unable to return home and unrecognized as official refugees, they are forced to remain in the tiny and economically isolated Pankisi Gorge. Pankisi has no vacancies for jobs so that the young men might start working. Without work or money, they can not set foot outside the Pankisi Gorge. While not deporting them outright, the Georgian government has not yet supported them with any legal documentation, so it is impossible for them to search for jobs in the city. They and their families have no prospects for change, and little prospect for achieving self sufficiency in their current circumstances. They literally have nowhere to go.
By most estimates, approximately 5,000 Chechens escaped the deadly war in Chechnya by fleeing to Georgia's Pankisi Gorge.
Διαβάστε ακόμα στα Hot Topics
Πηγή: https://www.facebook.com/events
