Εκεί πάνω, στον άβατο κόσμο των βουνών, μέσα στην άγρια φύση, η ζωή ζωντανεύει, εντείνεται, όλα αποκτούν φώς, χρώμα, νόημα. Τα αγριόγιδα, αυτός ο κόσμος, είναι μια φευγαλέα θέαση, είναι ιστορίες ομορφιάς, είναι θρύλος.
Η ζωή και η δικαιοσύνη στον ανθρώπινο κόσμο μας προστατεύεται με νόμους. Αλλά γι αυτά, που οι άνθρωποι κοντεύουν να τα αποτελειώσουν, δεν υπάρχει κανένας νόμος να τα προστατεύει σαν είδος υπό εξαφάνιση εδώ στην Ελλάδα. Ενώ σε όλες τις χώρες της Ευρώπης διαφυλάσσονται με αυστηρούς νόμους και οι πληθυσμοί ευημερούν, εδώ είναι στο έλεος και στην ευαισθησία του ανθρώπου. Εφτά αγριόγιδα με τα έξι κυοφορούντα, μπορεί και πάνω από εκατό, έπεσαν θύματα της αγριότητας και απληστίας κάποιων ανθρώπων, όχι μόνον των εκτελεστών τους αλλά και των ανθρώπων των παρασκηνίων που τα χρυσοπλήρωναν. Δεν ήταν κυνηγοί, γιατί πήγαν επί σκοπού για τα θηλυκά, κι αν είχαν μωρά τί πείραζε; Γι αυτούς τα ζώα δεν έχουν ψυχή και αισθήματα. Τόλμησαν απαγορευμένη περίοδο, δεν χρειάζεται να φανταστούμε τι έκαναν την κυνηγετική περίοδο. Δασικοί δρόμοι παντού που σε ανεβάζουν ψηλά, προφασίζονται ότι κυνηγάνε οτιδήποτε, οι συγχωριανοί σιωπή, αποκτούν συνενόχους. Όμως στα χωριά που κάποτε κυνηγούσαν αγριόγιδα οι κάτοικοι κατάλαβαν τι συνέβαινε και δεν σιώπησαν, κάλεσαν την θηροφυλακή. Γιατί αυτά τα άγρια ζώα λιγόστεψαν. Γιατί τα βουνά μας που έλκουν τόσους ορειβάτες και επισκέπτες ντόπιους και ξένους είναι γεμάτα ζωή χάρις σ αυτά τα ζώα.
Γιατί πώς θα περηφανευόμαστε για οικοτουρισμό, γαιωπάρκα και εθνικούς δρυμούς αν δεν τα φυλάμε εμείς οι ίδιοι; Καινούργιοι καιροί, την φύση που συρρικνώνεται, τ' αγρίμια της, πάψαμε να τα θεωρούμε δεδομένα.
Νόμους δεν έχουν, δικηγόρους δεν έχουν. Εν τέλει ποιός θα τα υπερασπιστεί τώρα; Αστείο, αλλά κανείς φορέας, ούτε η θηροφυλακή δεν είναι αρμόδιοι. Ο κόσμος που αγαπάει την φύση και ζητάει δικαιοσύνη δεν θα την δει να αποδίδεται; Σ' αυτήν την περίπτωση, ευτυχώς, υπάρχει μια χούφτα ανθρώπων που στέκονται ενάντια σε συμφέροντα, μεγαλοδικηγόρους και ανεπαρκή νομοθεσία κατά την οποία τα ζώα δεν έχουν δικαιώματα -ούτε καν ταυτοποίηση με DNA.
Η πάλη είναι εν πολλοίς άνιση ακόμη και γιατί φαίνεται πως παλεύουν μόνον για ένα ιδανικό, κάτι μακρινό μας, έξω από την ζωή μας που είναι ήδη κατάφορτη με εξόφθαλμες αδικίες και εγκλήματα. Κουραστήκαμε, προσαρμοστήκαμε. Νεκρώσαμε την ψυχή μας για να τα αντέξουμε όλα αυτά.
Όμως όχι, δεν πρέπει.
Αυτή η δίκη είναι σημαίνουσα για διάφορους λόγους. Είναι μία πρόκληση.
Μπορεί να μας ξυπνήσει από έναν λήθαργο. Πόσα πρέπει να σκοτωθούνε, πόσο θα πρέπει να λεηλατηθεί η φύση για να καταλάβουμε ότι λεηλατούνε την ψυχή μας; Η φύση, τα βουνά με τα πλάσματά τους είναι και δικά μας, είναι δική μας κληρονομιά και είναι η καινή διαθήκη – και όχι ένας κενός κόσμος- που θα αφήσουμε στα παιδιά μας.
Θα θυμόμαστε αυτή την δίκη γιατί θα σφραγίσει το μέλλον των υπό εξαφάνιση θηραμάτων. Θα σηματοδοτήσει την σφαγή τους ή την επανάκαμψή τους σε ολόκληρη την Ήπειρο και πιθανώς σ ολόκληρη την χώρα. Η παραδειγματική καταδίκη των φονιάδων τους θα αποφασίσει για τα υπόλοιπα αν θα ζήσουν ή θα πεθάνουν.
Υστερόγραφο
Ακόμη τέσσερα αγριόγιδα σκοτώθηκαν στα τζουμέρκα την προηγούμενη μέρα της έναρξης της κυνηγετικής περιόδου. Ήταν τα τελευταία της κακαρδίτσας.
Σταυραετούς
Καίτη Στατηρά
Μέλος Ορειβατικού Συλλόγου Ιωαννίνων
